Dolar 34,5424
Euro 36,0063
Altın 3.006,41
BİST 9.549,89
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
İstanbul 10°C
Çok Bulutlu
İstanbul
10°C
Çok Bulutlu
Pts 11°C
Sal 12°C
Çar 13°C
Per 14°C

Devlet Bahçeli Farkı;

05/12/2021 22:33 | Son Güncellenme: 05/12/2021 22:43
A+
A-

Bu yazımda ülkemizde iktidar olan partileri farklı bir açıdan analiz etmek istiyorum.

Cumhuriyet Halk Partisi “Mustafa Kemal Atatürk” tarafından kurulmuştur. Aynı zamanda Türkiye Cumhuriyetinin kurucu partisidir.

Ülkemiz çok partili hayata geçtiği günde ve Atatürk’ün sağlığında, CHP için Türk halkı, “gazinin” partisi derdi.

Atatürk’ün vefatı ardından, 1938- 2017 tarihleri arası, sırasıyla; Celal Bayar, İsmet İnönü, Bülent Ecevit, Deniz Baykal, Hikmet Çetin, Altan Öymen ve Kemal Kılıçdaroğlu CHP genel başkanlık görevlerini yürütmüştür.

Bu gün CHP’liler dâhil Türk milleti, “CHP Atatürk’ün partisi olmaktan çıkmıştır demekteler.”

CHP’nin ardından iktidara gelen DP Celal bayar tarafından kurulmuş, Adnan Menderes’in başbakanlığı ile uzun yıllar hükümet etmiştir. Hiçbir fikir ve doktrin temeline oturmadığı halde, İsmet İnönü ve dönemin CHP’sinin yanlış politikaları sonucu, Türk milleti tarafından iktidara taşınmıştır.

Demokrat Parti siyasetin çöplüğündedir. Kurucuları, “merhum Bayar ve Menderes” ise, hizmetleri karşılığında sevenleri tarafından rahmetle anılmaktadır.

Adalet Partisi bir diğer iktidar erki olmuştur. Kurucusu Ragıp Gümüşpala, siyaseti takip edenler tarafından bile hatırlanmamaktadır. Süleyman Demirel’le sükse yapan Adalet Partisi, 12 Eylül ihtilali ardından, uzun bir aradan sonra DYP ile tekrar iktidarın büyük ortağı olmuştu.

DYP Demirel tarafından kurdurulmuştu ve halk tarafından, Demirel’in partisi olarak tanımlanırdı.

Demirel’in Cumhurbaşkanlığı’na seçilmesi ardından, Tansu Çiller dönemi başlamıştır.

Ve Tansu Çiller döneminde aynı nakarat yeniden seslendirilmiştir. “Bu parti artık Demirel’in Partisi değil”

ANAP’lı yıllarda bir hışımla geldi geçti. Güçlü ve tek başına bir iktidar. Kurucusu Turgut Özal’dı, Özal’ın partisi diye anılırdı.

Özal’ın Cumhurbaşkanlığı bildik bir hikâyenin yazılmasına yeniden sahne oldu. Mesut Yılmaz’ın miras yedi tutumları ve siyaset yapma tarzı Özal’dan o kadar farklı idi ki, o bildik nakaratı yeniden duymaya başlamıştık. “artık bu parti Özal’ın partisi değil”

Zaman içerisinde birçok isim değiştiren MSP Süleyman Arif Emre tarafından kurulmuş fakat Erbakan’ın partisi diye kabul görmüştü.

Bu gün Süleyman Arif Emre’yi tanıyan olmadığı gibi, Erbakan’ın partisinin yerini bilen yok. Adını hatırlayan yok.

Milli Görüş diye ifade ettiği fikir dünyası, Erbakan’ın yokluğuyla beraber, varlık yokluk arasında sıkışmıştır.

Milliyetçi Hareket Partisi “Alparslan Türkeş” tarafından kurulmuştur.

MHP’de Türkeş’in partisiydi.

Alparslan Türkeş hakka yürüdü, Devlet Bahçeli MHP genel Başkanı oldu ve hala herkes, köydeki Hasan emmi, mahalle bakkalı Veli dayı, fabrikadaki kâmil abi, MHP için Türkeş’in partisi demeye devam ediyor.

MHP hala Türkeş’in çizgisinde;

Avrupa öyle diyor.

AB öyle diyor.

Rusya öyle diyor.

Dünya öyle diyor.

Sizce bu bir Devlet Bahçeli farkı, kalitesi ve başarısı değil mi?

İşte, Türkeşçilik tam da budur. Böyledir.

Partisini yaşatmak, adını yaşatmak, ideallerini yaşatmak.