– Peki MHP’nin Cumhurbaşkanı adayı kim? Recep Tayyip Erdoğan…

– Her parti ayrı ayrı aday çıkarırsa % 50’yi geçme şansı var mı? AKP dışında yok!

– Bu “iktidar getiren % 50’yi geçme işi”ni MHP desteğiyle garantiye alarak Erdoğan’ı Milliyetçi çizgiye sabitlemenin Milliyetçi Harekete bir zararı var mı? Yok…

– Bir Ülkücü, Devletin Bozkurt olmasından, hendekten çıkıp, Kızılelma yoluna varmasından rahatsız olur mu? Olmaz!

– Peki o halde Erdoğan’a neden oy vermeyeceğiz?

“Bize şunu demişti!.. Bize bunu demişti!..”

Biz, Cano aşireti miyiz, yoksa Türk Milliyetçisi miyiz?..

“Erdoğan milli marşın bestesini beğenmemiş; ittifakı bozalım!..”
Bu da fitnedir!..
İstiklal marşı da ezanlar gibi ebediyen yurdumun üstünde yankılanacaktır.

Ve… Fitnenin İlacı…

Kimse kusura bakmasın ama Ülkücü “enayi” değildir.

Bugün devlet, milletiyle “masonları kıskandıracak bir şekilde” el ele vermiştir.

Atatürk’ten sonra araya giren gizli ve açık fitne odakları yüzünden şimdiye kadar böyle “aracısız, vesayetsiz bir milli egemenlik” gerçekleşmemiştir.

Devlet Bey’i devlet hayatında baskın kılan da işte bu gerçektir.

Milliyetçilik bu yüzden aracısız, tefecisiz bir bayrak gibi yükselmiştir.

Amerika’nın sesi kesilmiştir, Masonların pili bitmiştir, Darbeci jakobenlerin balonu sönmüştür.
Kırk yıllık sızıntılı vatansızlık cemaati, tepesinin üstüne düşmüştür.
Türkiye’de 15 Temmuz gecesi, zuhur eden durum üzerine önce “doğrudan demokrasi”ye geçilmiştir.
Türk Milleti, bir ay boyunca demokrasi nöbeti tutmuş; halk, meydanlardan eve dönmemiştir.

Aracısız, filtresiz, vesayetsiz “ama”sız, “fakat”sız bir demokrasi için sistem değişikliğinin gereğine inanan Devlet Bey, MHP, AKP ve BBP’yi bir araya getirmiştir.

Bu ittifak, tarihi, bugünü ve geleceği doğru okuyan Devlet Bahçeli’nin eseridir.

Şimdi o nereyi işaret ederse oraya yürümek MHP’li olmanın gereğidir.

Bu Milliyetçi-Ülkücü duruş, aynı zamanda tarihi bir görevdir.

Bundan gayrısı, fitnedir.

Fitnenin ilacı da “lidere itaat”tir.
Şükrü Alnıaçık