Yapayalnız başlıyorum mısralarıma
Kimsenin görmediği,bilmediği yerdeyim
Gecenin kasveti çökünce duvarlarıma
Artık hatırlayamıyorum ben kimim,nerdeyim
Dünya denilen uzun zahmetli bir yol
Kimi varlık içinde,kimi yokluk içinde
Anlatır o kimsesiz,git birde ona sor
Herkes hırs ve arzunun peşinde
Gecenin dördünde yalnızlık konuşur
Bu halin ne kalk, toparlan diye
Yalnızlığımı da gerçek dostum sanırdım
O da yarı yolda bıraktı beni, niye ?
Yaşamak insan için çok ağır bir yük
Fakirin cebi delik,zenginin evi büyük
Bu kadar zalimliğe yürek nasıl dayansın
Sokağımdaki lambanın ışıkları bile sönük…
Emre KILIÇ